ทเวนตี้เซนจูรี่บอยส์

    คงเหมือนกับ จอมยุทธหรือผู้ใช้พลังทั้งหลายในการ์ตูนหลายๆเรื่อง จะสัมผัสได้ถึงพลังจิต พลังออร่า รังสีอัมหิต หรืออะไรก็แล้วแต่ของผู้ที่ปรากฏกาย โดยไม่ได้เคยลองประมือกันสักตั้ง...

    คราวนี้จะขอกล่าวเกี่ยวกับเรื่องในอดีตสักนิด ที่ไม่เกี่ยวกับการ์ตูนเรื่อง 20th Century Boys เลยสักนิด แต่เกี่ยวกับความคิดและปรัชญา และความคิดอันบ้าบอของเพื่อนๆและตู(หรือคนที่บ้าอาจจะเป็นตูคนเดียว)ในสมัยก่อนเข้าศตวรรษที่ 21 และจุดเปลี่ยนศตวรรษ ไปจนถึงปัจจุบัน

    สมัยก่อนนั้น ตูเป็นคนที่มีความคิดบ้าๆ ซึ่งเกิดจากคำถามที่ว่า "ทำไม" เพราะคำถามที่ใช้คำว่า "ทำไม" นี้เอง เป็นสุดยอดของคำถามเมื่อเทียบกับคำถามที่ใช้คำอื่น เช่น "อะไร" จะได้คำตอบที่เป็นสิ่งต่างๆ, "ที่ไหน" จะได้คำตอบ เป็นสถานที่, "อย่างไร" จะได้คำตอบของกระบวนการ หรือเรื่องราวเหตุการณ์, "เมื่อไหร่" จะได้คำตอบเป็นเวลา แต่ "ทำไม" นี่สิ เราจะได้คำตอบเป็นเหตุผลของคำถามที่เราอยากรู้ และตูชอบสิ่งที่เรียกว่าเหตุผลมาก ตูเชื่อว่าทุกสิ่งที่เป็นไปจะต้องมีเหตุผล อยู่เสมอ ยกตัวอย่างเช่น คนที่ทำความผิดหรือคนเลว ก็มักจะมีเหตุผลของเขา เพียงแต่เป็นเหตุผลที่คนส่วนใหญ่ไม่ยอมรับเท่านั้นเอง

    ตูตั้งคำถามหลายอย่างที่ใช้คำว่า "ทำไม" และพยายามคิดหรือคาดเดาคำตอบซึ่งจะไม่ได้คำตอบแค่คำตอบเดียว และอาจเป็นไปได้ว่าคำตอบทั้งหมดนั้นเป็นคำตอบที่ผิด พอได้คำตอบมาแล้ว ตูก็พยายามใช้คำว่า "ทำไม" กับคำตอบนั้นอีก เช่น ทำไมนกจึงบินได้ ลองตอบว่า เพราะนกมีปีกจึงทำให้นกบินได้ ก็ถามต่อไปอีกว่าทำไมปีกจึงทำให้บินได้ แบบนี้ไปเรื่อยๆ จนทำให้เกิดคำตอบแบบแผนภูมิต้นไม้ จนกลายเป็นบ้าไปเลย ตูแอบซ่อนความบ้าของตูไว้ในใจมาตลอด แอบคิดด้วยว่าตัวเองเท่ขนาด ที่เป็นบ้าอะไรแบบนี้

    จากย่อหน้าแรกสุด ตูได้พบคนประเภทเดียวกัน 2 คน (แบบไม่แน่ใจ) ในโรงเรียนมัธยมเดียวกัน ตอนนั้นคิดว่าตัวเองยังด้อยนักเมื่อเทียบกับ 2 คนนั้น เพราะรัศมีแห่งพลังมันดูเหนือชั้นกว่ายังไงไม่รู้ และความคิดในย่อหน้านั้น ก็ถูกยืนยันโดยสมุดเฟรนชิพก่อนจบการศึกษา เพราะ 2 คนนี้ เขียนในเฟรนชิพว่า "นายเหมือนกับเรา" ทั้งๆที่เราทั้ง 3 คน แอบปกปิดชั้นเชิงของแต่ละคนเอาไว้ แต่ตูก็ไม่ได้เขียนบอก 2 คนนี้ว่าเหมือนกัน เพราะ ดูเหมือนว่า 2 คนนี้มันจะยิ่งใหญ่กว่า

    ในวันที่ 2 มกราคม ปี 2000 มีการกลับมาพบกันของเพื่อนเก่าๆ ตูกิเบียร์และเมามาก เผลอร้องไห้โดยไม่ได้ตั้งใจ จนทุกคนเป็นห่วงเลยมาถามว่าร้องไห้ทำไม ตูบอกว่าตูอยากฆ่าตัวตาย จนตูเผลอหลุดคำพูดที่ว่า "ตูค้นพบบางสิ่ง ที่มนุษย์ในปัจจุบันนี้ยังไม่ค้นพบ และอีกประมาณ 200 ปี มนุษย์ส่วนใหญ่จึงจะค้นพบ"(ตอนเมาตูจะใช้สรรพนามแทนตนว่า ตู ) ในตอนนั้น เพื่อน 1 ใน 2 คนที่บอกมาตั้งแต่ต้น ก็หลุดร้องไห้ออกมาเหมือนกัน และบอกว่า "กูก็มีสิ่งที่ค้นพบเหมือนกัน" วันนั้น คนบ้าทั้งสองคนก็รู้ถึงความบ้าของอีกฝ่ายอย่างแจ่มแจ้ง และกลุ่มเพื่อนคนอื่นๆก็อยู่บนความงง แต่ตูก็ไม่เคยบอกใครจนถึงวันนี้ว่าตูค้นพบอะไร และตูพยายามใช้ชีวิตอยู่อย่างปกติสุขต่อมาจนถึงปัจจุบัน

    ที่ทำให้นึกถึงเรื่องนี้ ก็เพราะไม่กี่วันนี้ เราสองคนโทรศัพท์คุยกันโทรถามถึงสารทุกข์สุขดิบธรรมดา เพื่อนคนนี้ตอนแรกเรียนที่ ม.เกษตร แต่ก็ผันตัวเองออกมาเรียนปรัชญาที่ม.ราม จนจบ มีความรู้สึกว่าหลังจากเหตุการณ์นั้น เพื่อนคนนี้ คอยติดตามความเป็นอยู่ของเรามาเรื่อยๆ และเราก็แอบถามไถ่ข่าวคราวอยู่ห่างๆเหมือนกัน

    ศตวรรษที่ 21 จะเป็นเช่นไรต่อไป...