ขวดน้ำอาถรรพ์

    ตั้งแต่เมื่อคืน ได้คุยโทรศัพท์กับคนที่เราจีบ คืนนี้ไม่เหมือนกับทุกๆคืน เพราะว่าได้ถามเขาในสิ่งที่มันยังคลุมเครือ ตอนนี้จึงเข้าใจอะไรมากขึ้น แม้เรื่องอนาคตมันยังจะคลุมเครือต่อไป แต่ตอนนี้ก็เริ่มโล่งใจ และสบายใจขึ้นกว่าทุกๆวันที่ผ่านมา ที่ได้คำตอบว่าในใจของเขาคิดยังไงกันแน่ (ใครเคยดู UBC ช่องไรไม่รู้ที่เป็นรายการญี่ปุ่น คนพากเสียงจะติดคำว่า "อะไรกันแน่" รึ "ยังไงกันแน่")
    ตื่นเช้าขึ้นมาวันนี้ผิดปกติไป เพราะเราตื่นก่อนที่นาฬิกาจะปลุกได้ ตื่นขึ้นมาก็ทำสมาธิ ได้ประมาณ 5 นาที ด้วยสติ(อันเบลอๆ)จึงพบหลักธรรมที่ว่าควรไปนอนสมาธิสบายกว่านั่งสมาธิเป็นไหนๆ จึงไปนอนมาธิ หลังจากนั้น นาฬิกาก็ปลุก แล้วก็ตื่นมาทำสมาธิอีก 5 นาที จึงสละทางธรรมไปเผชิญทางโลก โดยการอาบน้ำแต่งตัว แล้วตากผ้าที่เมื่อคืนซักไว้ แต่ลืมตาก
    วันนี้มาทำงานแล้วเปิดบล็อกของคนที่เราจีบ แล้วคอมเม้นไปสองคอมเม้น แล้วเข้าไปคุยเส็ดก็เลยแชดกับเค้านิดนึง แล้วก็ปิดเอ็ม เพื่อที่จะทำงานต่อ หลังจากนั้น..จิตใจมันอาลัยอาวรณ์ กลับเข้าไปดูบล็อกเค้าอีก ท่าจะบ้าไปแล้ว คิดจะไปคอมเม้น เป็นรอบที่สาม แต่ห้ามใจไว้ ไม่ๆๆ เลยคลิ๊กไปดูไดอารี่ของแฟนเก่าเพราะอยากรู้ว่าตอนนี้เค้าเป็นอย่างไรบ้าง
    ได้เปิดไปดูแล้วอ่านไปเรื่อยๆ จนครบทุกตอนที่เรายังไม่ได้อ่าน จู่ๆ น้ำตามันก็คลอเบ้า แล้วเริ่มมีน้ำมูกออกมา โอย...เราทนไม่ไหว เราเดินไปรินน้ำที่ตู้เย็นเผื่อจะสบายใจขึ้น ในขณะที่เปิดฝาออกเทน้ำ จู่ๆ น้ำตาเราก็ไหลออกมาพร้อมๆกับน้ำในขวดที่รินลงแก้ว ต้องรีบวางขวดแล้ววิ่งไปร้องไห้ในห้องน้ำ ไปสะอื้นได้สักพัก เราส่องกระจกแล้วพบว่า นี่คือครั้งแรกในชีวิตที่ส่องกระจกเห็นหน้าตัวเองเวลาร้องไห้ เห็นน้ำตาที่ไหลออกมา เหมือนกับที่เราได้เคยเช็ดให้แฟนเก่า เป็นประจำเกือบทุกวัน วันนี้ไม่น่าเข้าไปอ่านอะไรเกี่ยวกับแฟนเก่าเลย เราเกลียดๆๆๆ เกลียดการแสดงออกของแฟนเก่า เกลียดการร้องไห้ เกลียดการโศกเศร้าของเขา เกลียดที่เมื่อก่อนเราต้องเจอแบบนี้เกือบทุกวัน จึงเป็นหนึ่งในสาเหตุที่เราทิ้งเค้ามา พอเดินออกจากห้องน้ำ ไปรินน้ำใหม่ เราก็เป็นอีก แล้วต้องวิ่งกลับไปห้องน้ำอีกรอบ...
    ถ้าไม่เพราะไอ้ขวดน้ำชั่วนี่ ที่ทำให้เราร้องไห้ ก็คงเพราะคิดถึงแฟนเก่าอยู่มั้ง ตูเลวไปไหมที่คิดถึงผู้หญิงทั้งสองคน คนที่เป้นอดีต กับคนที่(อาจ)เป็นอนาคต คนที่เป็นอดีตคิดถึงแล้วไม่มีความสุข ส่วนคนที่จะเป็นอนาคตนั้นคิดถึงแล้วมีความสุข แน่นอน ต้องเลือกความสุขมาก่อนล่ะ จะไม่พยายามคิดถึงอดีตอีกแล้วล่ะ โอเค เมื่อกี้มันวืดไป ...

    พิมมาจนถึงย่อหน้านี้ เริ่มกลับมาคิดถึงคนที่เราจีบอีกรั้ง คิดถึงมากๆชิพ และคงเหมือนอีกหลายคนที่ชอบเค้าอยู่ คนเหล่านั้นคงคิดถึงเค้ามากๆเหมือนกับเรานั้นแหละ แต่เราจะทำทุกอย่าง เพื่อที่จะมีเค้าอยู่กับเรา ไม่เห็นใจไอ้พวกนั้นหรอก หึ หึ หึ ตูมันตัวโกง......... ปล.บล็อกนี้ไม่มีปล.(Q:แล้วพิมมาทำผัดพริกแกงไรวะ? A:คิดได้ไงเนี่ย ทำผิดพริกแกง)