ทำงานนอกสถานที่

     ตั้งแต่ผ่านมา 2 อาทิตย์แล้ว ที่ต้องไปนั่งทำงาน site ลูกค้า บริษัทอะไร ไม่บอก เป็นความลับ ไม่เหนื่อยนะ แต่ทรมานกับการเดินทางทุกวัน ที่ต้องนั่งรถถึง 4 ต่อแรกรถเมย์ และ 2 ใน 4 เที่ยว ต้องเผชิญกับรถที่ไม่มีแอร์ แต่รถติดและโคตรเหม็นควัน หายใจไม่ออก จะตายให้ได้เลย เกลียดกรุงเทพเพราะรถติดโว้ย และ 1ใน 4 เที่ยวนั่ง BTS จากหมอชิต ไปพระโขนง ซึ่งอีกป้ายเดียวก็สุดสายแล้ว เคยรู้สึกเห็นภาพหลอน คิดว่ามีกระเป๋ารถเมย์เดินเคาะกระป๋องตังค์เดินมาเก็บตังค์ใน BTS!? เบลอ มึน...
     หลังจากมาทำงาน Site ลูกค้า พบร้านอาหารตามสั่งที่สุดยอดอยู่ร้านนึง หมูกรอบร้านนี้อร่อยโคตรๆ ไม่ว่าจะสั่งคะน้าหมูกรอบหรือกระเพราะหมูกรอบก็อร่อยทั้งนั้น ถ้าหมดงานจะได้มากินอีกไหมนะ
     วันพุธขึ้นลิฟท์ไปพร้อม PR บริษัท(น่ารักด้วย แต่เสียงห้าว)เค้าถามว่า เค้าจะขายรถ สนใจมั้ย ตอบเค้าไปว่า ช่วงนี้ผมจนครับ(จริงๆแล้วตูจนมาตั้งแต่กำเนิด)... เค้าบอกว่าไม่เชื่อ หน้าตาแบบนี้นะ..จน
     จริงๆแล้วมาทำงานบริษัท ในภาพจน์ที่เจ้านายบอกกับทางบริษัทนี้ว่า โปรแกรมเมอร์ที่ส่งไปทำงาน มีประสบการณ์ ASP.Net มา 1 ปีแล้ว (ซึ่งจริงๆแล้วครึ่งปี) และจบปริญญาตรี ซึ่งจริงๆแล้วตูยังเรียนไม่จบ (เงินเดือนเลยน้อย และเลยจน) ตูหนักใจ ที่ต้องปิดบังความกระจอกของตัวเองไว้ แต่เพื่อเงินและเพื่อให้เจ้านายขึ้นเงินเดือน เจ้านายบอกว่าค่าตัวของตูในการไปทำงานครั้งนี้ ในใบเสนอราคาให้ลูกค้าในโปรเจ็คนี้ วันละตั้ง 3000 ตอนนี้ทำมา 2 อาทิตย์แล้วก็คง 3 หมื่นแล้วสินะ แต่เงินที่ได้จริงๆที่ตกมาถึงตูคงได้ไม่เท่าไหร่หรอกมั้ง ทนๆทำไปเพื่อขึ้นเงินเดือน แล้วก็เก็บเงินเรียนต่อให้จบ จะได้เลิกใช้เงินแม่ซะที
     แต่โปรแกรมเมอร์บริษัทอื่น ที่เข้ามาทำงานที่เดียวกันนี่สิ ขับรถส่วนตัวมากัน ท่าทางดูดีกันทั้งนั้นเลย ส่วนตู...นั่งรถเมย์..


ปล.วันนี้เหงาๆๆๆๆๆชิบ ช่างมัน ต้องทนกับงาน ต้องทนกับความเหงา ทำไมต้องทนกับการมีชีวิตไม่รู้ แต่คนอื่นๆเค้าก็เป็นกัน เค้าก็ทนกันได้ เกิดมามีสิ่งที่ได้ดั่งใจไปหมดมันก็คุณหนูเกิ๊น... เรามันจน ไม่ใช่คุณหนู
ปล2.ถ้าคนที่เคยเป็นแฟนฉันมาอ่าน... อย่าคิดได้ใจว่าว่าฉันเหงาแล้วจะต้องการเธอคืนกลับ จะไม่มีวันกลับไปอีกแล้ว ถ้าอ่านแล้วไม่พอใจ คราวหน้าอย่ามาอ่าน